Τι άλλο είμαστε παρά
Όντα που φορούν ένα «ρούχο»; Ο άνθρωπος
δεν αντιπροσωπεύει παρά την τέλεια
ταπείνωση στη ζωή που είναι δημιουργία,
γιατί είναι και ο ίδιος δημιούργημα.
Έτσι ο άνθρωπος ταπεινώνεται στην υλική
δημιουργία/ζωή και ενώνεται με την ψυχή
της ζωής. Αναγνωρίζει ότι είναι ψυχή
και ότι όλα είναι Ένα. Παραπέρα ο άνθρωπος
αντιπροσωπεύει την ταυτοποίηση της
ύλης σε ένα «εγώ»/ύπαρξη. Ο άνθρωπος
ταυτίζεται με το σώμα/ύλη του και
επιβιώνει. Έτσι ο άνθρωπος ταπεινώνεται
ολοκληρωτικά ακόμα και στον χειρότερο
άνθρωπο. Ο εμποτισμένος με ψυχή άνθρωπος
ταπεινώνεται ακόμα και σε αυτόν που
θέλει να τον βλάψει και τον Αποδέχεται/Αγαπά
όπως είναι. Βλέπει στον άλλον τον εαυτό
του και γίνεται πνεύμα. Ψυχή-Σώμα-Πνεύμα,
γίνονται Ένα.
Εδώ δεν μιλάμε για μια υπερανθρώπινη η αντιανθρώπινη μηδενιστική ταπείνωση αλλά για τον άνθρωπο που έχει επίγνωση της Προσωπικής του Ταπείνωσης, Πρακτικά.
Εδώ δεν μιλάμε για μια υπερανθρώπινη η αντιανθρώπινη μηδενιστική ταπείνωση αλλά για τον άνθρωπο που έχει επίγνωση της Προσωπικής του Ταπείνωσης, Πρακτικά.